Park in late landschappelijke stijl, circa 6 hectare, aangelegd rond in 1906 gebouwd neoclassicistisch kasteel; grotendeels ­vernield door de aanleg van een motorcrosscircuit.

Jules De Becker, advocaat uit Sint-Joost-ten-Node, bouwde in 1906 op de Haksberg een huis dat nog maar enkele jaren oud was om tot 'kasteel' en legde daarrond een park aan van bijna 6 hectare. Het terrein vormde min of meer een enclave van Tielt in het grondgebied Rillaar op het tot dan toe dicht beboste Diestiaan massief tussen Tielt en Rillaar, waarvan de Haksberg (soms Haeckelberg of Ackberg) deel uitmaakt. Deze heuvelrug geniet in archeologische kringen enige faam als vindplaats van prehistorische artefacten. Vermeersch signaleert in de directe omgeving van het kasteel een aantal sites van het "neolithiserend mesoli­thicum", waarvan er twee "zeer belangrijk" worden geacht. Zowel uit de kaarten als uit de kadastrale leggers blijkt dat het grootste deel van dit massief bedekt was met dennenbestanden, die rond 1900 voor minstens de helft werden gerooid (vergelijk de militaire topografische kaarten van 1893 en 1908).

Het bepleisterde, neoclassicistische kasteel dat door De Becker werd opgetrokken bestond uit een langgerekt volume van één bouwlaag onder zadeldak met een vooruitspringende inkompartij, aan de ene zijde uitlopend in een vierkant volume van twee bouwlagen onder schilddak, aan de andere zijde in een L-vormige uitbouw van eveneens twee bouwlagen met een mansardedak en een torentje en een (achteraf gedichte) galerij. Het domein was toegankelijk via een dreef vanaf de huidige Ouden­bos­straat te Rillaar. Het kasteel nam een centrale positie in op het hoogst gelegen punt in een open ruimte. De toegangsdreef liep langs de westzijde van het kasteel en vertakte in een reeks van lussen die het hele park ontsloten. In het zuidwesten van het domein werd een kleine vijver aangelegd.

Rond 1980 werd een motorcrossparcours in het domein aangelegd, waardoor een groot gedeelte van het park aangetast werd. Naar aanleiding van de aanleg van de A2-autosnelweg werd in dezelfde periode niet alleen de omgeving maar ook het domein zelf ernstig beschadigd. Zo werd onder meer grond gestort in de vijver. Terwijl het kasteel stond te verkrotten, werd het dienstgebouw ten zuiden van het kasteel omgebouwd tot cafetaria. Bij een recente afbraak en heropbouw van het kasteel verdwenen tal van interessante architecturale details, bijvoorbeeld een gekleurd glasraam en het smeedwerk dat de nok sierde. Door de brutale reliëfwijzigingen en de overvloed van circuitmeubilair (afsluitingen, bewijzering, reclamepanelen...) heeft het domein het grootste gedeelte van zijn waarde verloren. Alleen aan de noordzijde van het kasteel is nog iets van het park bewaard. Het bosplantsoen dat het domein visueel afschermt is afwisselend opgebouwd uit Amerikaans eik (Quercus rubra) en gewone beuk (Fagus sylvatica), bomen met stamomtrekken tot 150 centimeter. Van de sierbomen rest er alleen een groepje van vier mammoetbomen (Sequoiadendron giganteum) aan de rand van het gazon ten noorden van het kasteel, en een vijfde, (in 1998) zieltogend exemplaar aan de zuidzijde van het kasteel, met stamomtrekken tussen 302 en 395 centimeter (standaard gemeten op 150 cm hoogte). Langs de oprijlaan staan nog twee massieve Pontische rododendron (Rhododendron ponticum) en enkele oudere Amerikaanse eiken - mogelijk restanten van een dreefbeplanting.

Auteur: Deneef, Roger

Datum: 2002

Titel Text: Domein Haksberg