Pastorie uit 1815-1816 met gedeeltelijk ommuurde tuin; oorspronkelijk geheel ommuurde tuin van 47 are; in 1970 opengesteld als speel- en sportterrein, omheiningsmuur gedeeltelijk gesloopt; restanten van oude beplanting.

De pastorie werd gebouwd in 1815-1816, na een ruil tussen het parochiebestuur en het nabijgelegen ursulinenklooster, maar ze stemt nog overeen met het in de 18de eeuw gangbare model: een dubbelhuis van twee bouwlagen en vijf traveeën onder een zadeldak. Ze was van de straat gescheiden door een poortgebouw, dat toegang verleende tot een binnenplaats. Ook de inrichting van het pastoriegoed beantwoordt aan het concept 'vivre entre cour et jardin', dat in de 18de eeuw het uitzicht van de meeste herenhuizen, 'huizen van plaisantie' en pastorieën bepaalde. Het grootste gedeelte van de tuin, een perceel van 47 are, lag achter de pastorie. De kadastrale legger geeft geen aanduiding over het gebruik en de onderverdeling van de tuin, maar op de stafkaarten van 1892 en 1909 is de traditionele indeling met een padenkruis duidelijk zichtbaar. In 1970 werd het privégedeelte van de pastorie gereduceerd tot 10 are; de rest werd als speel- en sportterrein opengesteld voor de jeugd van de parochie. Het poortgebouw en het grootste gedeelte van de omheiningsmuur werden twee jaar later gesloopt. De oude bruine beuk (Fagus sylvatica 'Atropunicea') op de voormalige binnenplaats werd recentelijk gerooid. Een perelaar (Pyrus communis) tegen het nog bewaarde gedeelte van de omheiningsmuur, de monumentale geknotte zomerlinde (Tilia platyphyllos) in de zuidoostelijke hoek, drie Italiaanse populieren (Populus nigra 'Italica'), een treur-es (Fraxinus excelsior 'Pendula') en een reuzenlevensboom (Thuja plicata) zijn de enige relicten uit de gloriejaren.

Auteur: Deneef, Roger

Auteur: Wijnant, Jo

Datum: 2009

Titel Text: Tuin bij de pastorie van de Sint-Martinuskerk